การแข่งขันวิ่งของสุนัขที่กำลังได้รับความนิยมในปัจจุบัน จะเห็นว่าเจ้าหมาที่นำมาวิ่งแข่งกันนั้นเป็นสายพันธุ์เกรย์ฮาวด์เสียเป็นส่วนมาก สุนัขอายุไม่มากที่มีกำลังวังชาดีอยู่ วิ่งทะยานบนลู่แข่งขันที่มีเหยื่อล่อด้วยความเร็วไม่น้อยกว่า 70 กิโลเมตรต่อชั่วโมง แต่ด้วยความที่กีฬาแข่งหมานี้ต้องมีการฝึกซ้อมอย่างหนัก ควบคุมเรื่องอาหารโภชนาการไม่ต่างกับนักกีฬาโอลิมปิก ทำให้วิถีชีวิตของเจ้าหมาพวกนี้มีรูทีนที่ค่อนข้างชัดเจน เหมือน ๆ กันแทบทุกวัน ตราบใดที่พวกเขายังสามารถทำความเร็วได้ดีอยู่ ก็ยังสามารถโลดแล่นอยู่ในสนามแข่งได้ แต่เมื่ออายุมากขึ้นพละกำลังย่อมถดถอย รวมถึงสภาพร่างกายที่สึกหรอจากการแข่งขันและฝึกซ้อม ทำให้สุนัขพวกนี้มีชีวิตในโลกความเร็วอยู่เพียงไม่กี่ปีเท่านั้น โดยเฉลี่ยก็อยู่ที่ 2 – 4 ปี เพียงเท่านั้น หลังจากเกษียณแล้วล่ะพวกเขาจะใช้ชีวิตกันต่อได้อย่างไร
ใช้เวลาช่วงแรกหลังสิ้นสุดวิถีนักแข่งเพื่อการปรับตัวกับวิถีชีวิตใหม่
ในระยะแรกหลังปลดเกษียณเป็นช่วงของการปรับตัว สุนัขแต่ละตัวมีระยะเวลาในการปรับตัวไม่เท่ากัน เนื่องจากเคยชินกับการฝึกอย่างหนัก ดังนั้นในช่วงแรก เกรย์ฮาวด์ที่ปลดระวางจำเป็นต้องได้รับการออกกำลังกายเป็นประจำ พวกเขาชื่นชอบเรื่องนี้เป็นพิเศษอยู่แล้ว การให้เวลาส่วนหนึ่งเพื่อให้เขาได้ออกแรงจึงเป็นเรื่องสำคัญมาก เรื่องอาหารการกินที่เดิมทีมีการคำนวณปริมาณสารอาหารอย่างเหมาะสมตามหลักโภชนาการ ร่วมกับการเสริมอาหาร แร่ธาตุที่จำเป็นอย่างพอเพียง แต่เมื่อเจ้าหมาพวกนี้ไม่ได้เข้าร่วมการกีฬาแข่งหมาแล้ว สารอาหารบางอย่างจำเป็นต้องลดลงให้เหมาะสมกับความต้องการของร่างกาย อาการบาดเจ็บที่เกิดมาจากการแข่งขัน แต่เรื้อรังมาจนถึงตอนพักต้องให้ความสนใจด้วย เพราะร่างกายเจ้าหมานั้นอาจฟื้นฟูได้ไม่ดีเท่ากับตอนเป็นนักกีฬาอยู่ หมั่นสังเกตอาการอื่นด้วยเพราะเกรย์ฮาวด์เองก็มีโรคที่ต้องเฝ้าระยังอยู่ เช่น การอ่านระดับไทรอยด์ต่ำลง เม็ดเลือดแดงสูงกว่าปกติ เม็ดเลือดขาวต่ำกว่าปกติ ไวต่อยาระงับประสาท เป็นต้น ซึ่งปัญหาด้านสุขภาพก็เป็นสาเหตุหนึ่งทำให้สุนัขเหล่านี้ถูกปลดระวางเช่นกัน เมื่อต้องมาใช้ชีวิตหลังสนามแข่งขัน ผู้ดูแลจำเป็นต้องดูแลทั้งสภาพร่างกายและจิตใจของพวกเขาไปพร้อม ๆ กัน ให้เวลาอยู่กับพวกเขา และพาไปทำกิจกรรมอื่น ๆ ร่วมกันบ้างเพื่อลดความเครียดลง
อย่างไรเจ้าหมาเกรย์ฮาวด์ก็ยังคงเป็นเพื่อนที่แสนดี และซื่อสัตย์นะ
ไม่ว่าสาเหตุจากการปลดเกษียณของเจ้าเกรย์ฮาวด์เหล่านี้จะมาจากสาเหตุใดก็ตาม แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนที่แสนดี ช่วยคลายเหงา เป็นเพื่อนทำกิจกรรมต่าง ๆ ร่วมกับคุณได้ เพียงแค่ช่วงแรกที่ต้องปรับตัวก็คงต้องให้เวลากับพวกเขาสักนิด เพราะรู้หรือไม่ว่าบั้นปลายชีวิตเขามักไม่ได้อยู่กับเจ้าของ แต่กลายเป็นผู้ที่มีความรักอยากดูแลเขาต่อจากเจ้าของที่เน้นให้เจ้าหมาแข่งวิ่งเสียมากกว่า แต่จงมั่นใจเถอะว่าอย่างไรเขาก็ซื่อสัตย์และน่ารักในสายตาคุณเสมอแน่นอน
